No spang = maak je niet druk

Ideno schatjes,

Wat een leuke reacties weer allemaal. En wat leuk dat jullie filmpje van Ivo, Daniel en Janneke zo massaal hebben bekeken. Ja, is erg leuk en geeft inderdaad leuk beeld van Kajana en de heen en terugreis. En nog steeds zo lief dat iedereen reageerd inclusief trouwe collega's. Hans, hebben jij en Tina Roopram (van de roti) al gevonden?
Duurde weer even voor vervolg van mijn verhaal,maar heb het afgelopen dagen best druk gehad al zeg ik het zelf. Waarschijnlijk 'surinaams druk'.

Wat toch wel absolute hoogtepunt van deze week is geweest, was dat Jaap opbelde met het nieuws dat we oom en tante zijn geworden. Een meisje, Janne. De oude man in reacties is dus de trotse opa! Had ons nichtje al graag willen aanschouwen, maar ja, je kan niet alles hebben, en ik heb al zoveel!

Verder ben ik in het HIV-huis begonnen. Bijzonder! Toen ik er dinsdag voor het eerst kwam, ben ik 's middags al mee geweest naar het ziekenhuis, omdat de baby van 3 mnd die in het huis woont en wiens moeder er vorig weekend vandoor is gegaan, al dagen diarree had. Hij bleek uitgedroogd te zijn. De volgende dagen ben ik steeds naar het ziekenhuis gegaan om hem op te zoeken, hem te knuffelen, te voeden en om de dokter te spreken. En het is zo'n lief kereltje! Gelukkig zag hij er de volgende dag al veel beter uit, dus waarschijnlijk kan hij over een paar dagen weer uit het ziekenhuis. En dan even kijken of hij over 5 weken nog ergens in mijn rugzak past.
Ook een ander meisje werd deze week opgenomen. Zij had een dubbele longontsteking, dus ook haar gaan opzoeken. En zo zie je opeens surinaamse ziekenhuizen van binnen. En ik kan jullie vertellen, ook dat is een bijzondere gewaarwording!
Met de andere kindertjes in het huis heb ik gespeeld en geknuffeld. Verder zijn er twee stagiaires bezig met het opzetten van een training over hoe het personeel op een goede manier kan omgaan met de kinderen, dus ga daar mijn bijdrage aan leveren.

En dan is er natuurlijk nog vrije tijd. Afgelopen dagen lekker gewinkeld, gesocialized, naar het casino geweest (niets gewonnen met de muntjes die ik voor 10 srd had gekocht, maar vervolgens mag je wel eten en drinken wat je wil, dus toch en winstgevende avond)en vandaag hebben we boottocht over de Surinamerivier gemaakt met mijn surinaamse famiri (= familie. Andre en Chica van guesthouse Famiri, familie van hun en Ivo, Daniel en Janneke). Was ontzettend leuk: we zijn eerst naar Frederiksdorp gevaren. Dit was in de plantagetijd een cacaoplantage en is volledig gerenoveerd. Erg mooi en je kan er heerlijk eten, luieren en wandelen. Vervolgens zijn we doorgevaren naar uiterste puntje land, Braamspunt, waar Surinamerivier overgaat in zee en dus heerlijk in zee gezwommen en op strand gezeten, wat rvij uniek is in Suriname. Wat echt heel gaaf was, was dat we op heenweg naar Frederiksdorp heel veel dolfijnen hebben gespot. Wist niet dat dat zo leuk was. Kortom, weer een goeie dag!

En zal ik dan nog even een verhaal over het binnenland vertellen? Want vertel daar zo graag over. Komt jullie neus waarschijnlijk al bijna uit, sla het dan gewoon maar over.
In Kajana natuurlijk heel veel leuke dingen gedaan. Bijvoorbeeld de tocht door de jungle. Lee, Amerikaan die in Debo, dorpje verderop woont, heeft vriend in weer dorpje verderop die ons graag door de jungle wilde gidsen. Dus op een zaterdag hadden we om 8 uur bij Lee afgesproken. Maar voordat we op weg konden gaan, zouden we eerst nog even kennis maken met de kapitein van Debo. Kennismaken met een kapitein houdt meestal in dat je samen een glas rum drinkt, dus daar stonden we om half negen 's morgens aan de 90% rum, waarvan het eerste slokje, naar voorbeeld van de kapitein, een beetje uitgespuugt moet worden om de goden te begroeten. Nadat Janneke en ik als hansi mujets (mooie vrouwen)in de dorpen die we nog door kwamen, onder de kapiteins en basha's verdeeld waren, hadden we dan eindelijk de jungle bereikt. Daar hebben we met name veel bijzondere planten gezien, waarvan velen een geneeskrachtige werking hebben, maar ook een giftige kikker: jaaaahhh! En zo vers fruit uit de bomen geplukt en opgegeten.

Een ander hoogtepunt was onze trip naar Djumu. Op onafhankelijkheidsdag ging het voetbalteam van Kajana naar het voetbaltoernooi in Djumu en wij mochten mee. 's Ochtends om 7 uur zouden we verzamelen en wij als echte bakra's stonden daar dus ook om 7 uur, om vervolgens om half negen te vertrekken. Toen we het aantal mensen en de boot zagen, vroegen wij nog sukkelig of er een tweede boot zou komen, wat natuurlijk niet het geval was. Dus daar gingen we met 36 man (waarvan Janneke en ik de enige vrouwen en ook nog een blank en blond)in een korjaal 2,5 uur varen naar Djumu. De boottocht was al erg komisch en toen de rivier wat wilder werd ook erg spannend, met zoveel mensen in een korjaal. Net als op de terugweg af en toe overstappen naar een volgende boot of er even uit om een stroomversnelling goed door te komen. In Djumu hebben wij het Kajaanse voetbalteam toegejuicht, wat rondgelopen en gedanst met hoofdkapitein Albert, waarmee we eerst natuurlijk weer een soopi (streke drank) hebben gedronken.
Kajana won een wedstrijd met 3-0 en om dat dat van alle wedstrijden die werden gespeeld de hoogste score was, kreeg Kajana de beker: hoera. Voordat we aan de terugweg begonnen was er nog veel gedoe. Schijnbaar wilde de kapitein niet dat we weggingen, maar het onafhankelijkheidsfeest in Djum,u zouden meevieren en daarom kregen we geen benzine mee. Uiteindelijk kregen we van de medische post benzine mee, en na een ereronde per korjaal bestuurd door hoofdkapi Albert, kon de terugweg beginnen. De terugweg wasnog leuker en spannender. Er was nog iemand in de korjaal bijgekomen, de helft werd in het donker afgelegd en de beker moest heel worden overgebracht. Vooral het varen in het donker was erg bijzonder: hoe ze toch al die rotsen en zandbanken zelfs zonder licht weten! Ruim voordat we er waren werd de boot stil gelegd, werd er gebeden en werd de motor bedankt dat hij ons zo goed had gevaren. En vervolgens werd de tocht zingend voortgezet: Langu (streek waarin Kajana ligt) winni beker, 3-0!
In Kajana werd het voetbalteam onthaalt alsof ze de wereldbeker hadden gewonnen met veel zingen, schreeuwende vrouwen en een feest wat nog tot in de late uurtjes doorging. Grappig detail was dat toen we op de terugweg naar de stad, een aantal weken later, langs Djumu kwamen, hoofdkapi Albert op de oever stond, hij enthousiast naar ons zwaaide en toen Janneke zei ' Kajana winni beker' hij nog enthousiaster zwaaide en hard moest lachen.

Nou, ben weer door mijn minuten heen. No spang is dus iets als maak je niet druk, of rustig aan. Dus jongens: NO SPANG!

Kus, Gerdien