Lebi Suriname (leve Suriname)!

Daar is ze eindelijk weer! Kim is natuurlijk nu hier, dus ben al twee weken aan het vakantie vieren en dat is ook druk hoor! We hebben eerste week in Paramaribo rondgehangen. We zouden op maandag naar Brownsberg gaan,wat we op eigen houtje zouden gaan doen wat betekent: paar uur in wagi naar Brownsweg, met stinasu-busje berg omhoog, 's middag wandelen, overnachten in hangmat om vervolgens volgende dag weer vroeg naar beneden te moeten om wagi naar de stad weer te halen. Wel leuk dus, maar wel iets waar je energie voor nodig hebt. Voelde me maandagmorgen om 6 uur alleen beroerd: had hele nacht liggen zweten, verkouden, hoofdpijn, etc, etc. Maar besloten om niet te gaan en beter te worden.
Dus eerste week veel door stad slenteren en sociale dingen doen, wat heel gezellig was.

Op vrijdag zijn we nog voor een weekje naar Kajana vertrokken. Zouden met toeristenvliegtuig = flying doctor vliegtuig meevliegen, dus groter als chesna, maar tot onze vreugde mochten wij met nog 3 anderen toch met chesna vliegen omdat er schijnbaar te weinig plaatsen waren in toeristenvliegtuig. Dus weer spannend en ontzetten gaaf om nog eens mee te maken. Terugkomst in Kajana was ook vreselijk leuk. Heleboel mensen super enthousiast: 'Gerdien, je bent er weer!' Leuk om te merken dat je niet zomaar passant bent geweest en ook echt band hebt gekregen met aantal mensen. In die week weer op kleuterschooltje gewerkt en genoten van Kajana, alle mensen daar, rivier, cultuur en het niks te doen hebben. Toevallig was er een dorp verderop ook net een kapitein overleden. Dus voorbereidingen van begrafenis meegemaakt: op zondag gingen vrouwen casave raspen en daar tegenover waren alle mannen bezig de kist te maken. Eindresultaat van de kist was een soort huisje, waar niet alleen de kapitein in ligt, maar ook z'n hele huisraad. Graf moet dus ook 3 meter diep worden. Graven begon afgelopen donderdag en zou 10 dagen gaan duren. Heel Langu (Kajana en omstreken) ligt dus komende dagen plat!
Op de valreep er overigens ook nog achjter gekomen dat het menstruatiehuisje in Kajana nog echt bestaat en ook nog in werking is (had ik dat overigens al verteld? Dat is namelijk huisje waar vrouwen tijdens hun menstruatieperiode paar dagen in verblijven en even extra goed verzorgd worden. Janneke en ik hebben vaak gespeculeerd of wij dan ook in dat huisje zouden moeten verblijven en wie zou controleren of we ongesteld waren of niet).
Maar goed, vrijdag weer teruggevlogen naar de stad en afscheid was wederom moeilijk!

Wat me op conclusie bracht dat ik 1 ding aan dit hele avontuur toch niet handig heb aangepakt: een van de dingen die ik het slechtste kan is afscheid nemen en ik geloof dat ik dat de afgelopen periode al 300 keer heb moeten doen. Word er ook niet beter in en het definitieve afscheid van Suriname en alle lieve vrienden hier komt nu echt heel dichtbij. Gaat niet makkelijk worden! Daar staat tegenover dat ik echt ontzettend veel zin heb om jullie allemaal weer te zien, maar zoals Marjan het al aanvoelde dat werken achter de computer, hectiek van nederland, druk maken over kleine details, het koud zijn in nederland, etc zal wel even tijd kosten om weer aan te gaan wennen.

Maar ik heb nog een kleine week: morgen gaan we met club leuke mensen 2 nachtjes naar Galibi, hopelijk schildpadden zien. En deze week nog lekker genieten van alles en iedereen hier! Ga deze week nog een keer laten weten hoe het is en als het goed is staan er nu eindelijk fotootjes op de site!

Kus van mij.